Tris: "Na het débacle tegen Arsenal begon ik mij af te vragen of de mannen van Anderlecht nog wel iets in hun mars hadden. Want geef nu toe, nen 1 - 0 voorsprong afgeven en in de twee laatste minuten van de match nog met 1 - 2 verliezen, het geeft ne mens te denken. ik besluit dan ook om de zaak vandaag eens van dichtbij te gaan bekijken. Natuurlijk in het Constant Vanden Stock stadion zelf vanaf de business seats. Als ik dan toch ga, ga ik in stijl.
Mijnen bob is netjes op tijd en in het meer dan leuke gezelschap rijden we richting Anderlecht. Daar gekomen gaan we eerst de sfeer eens opsnuiven in "de Penalty", een supporterskroeg, de naam waardig. De toiletten zijn er gratis, behalve voor mannen die graag gaan zitten. Die moeten 30 cent betalen. De logica ontgaat mij volledig, maar ik ben zeker dat den uitbater er nen hele goeien uitleg voor zal hebben. Evenals voor het feit dat "den opkuis" blijkbaar ni voor maar na de match gebeurt, of misschien zelfs helemaal ni.
Groot is het contrast als we dan eindelijk in het Vanden Stock stadion zelf aankomen. Hier zijn de toiletten niet alleen volledig gratis en gekuist, maar in stemmig paars wit betegeld, met de deuren in bijpassend paars. Ze zouden misschien die mens die verantwoordelijk is voor het sanitair ook eens het ontwerp van de voetbaltenuekes mogen toevertrouwen. Het kan de alleen maar een verbetering zijn.
De tafels zijn schitterend gedekt, het buffet is om duimen en vingers af te likken en de champagne en de wijn vloeien rijkelijk. Ik heb al veel slechter gegeten in mijn leven. Ne mens is na zo'n maal helemaal klaar om zich neer te vleien op de paarse business seats en het spektakel te aanschouwen.
De grasmat baadt in een heerlijk herfstzonnetje zodat de verwarming in ons VIP gedeelte niet aangestoken moet worden . En ook de supporters op de tribunes passen zich aan en staan al van den eerste minuut in bloot bovenlijf. Ik blijf mij erover verwonderen dat mannen die een pint of 3 uithebben, allemaal persé hun t-shirt moeten uitspelen, maar het zal den aard van 't beestje zijn zeker. Eén van de vele man-vrouw mysteries die nooit opgelost zullen worden.
Den outfit van de mannen van Lokeren valt reuze mee, vooral kousengewijs dan. Want na de rood met wit gestreepte heksenkousen van Arsenal had ik mij aan alles verwacht. Maar nee, een stemmig geel en zwart ensemble. Zelfs Les Mauves zijn ni in het roze, en ik haal opgelucht adem. Tot ik den doelman van Lokeren en den arbiter en de lijnrechters in het oog krijg. Ik denk dat de fluo groen truikes in afslag waren want ze hebben allemaal hetzelfde aan. Het enige dat de keeper van de refs onderscheidt zijn, jawel, zijn zwarte kousen. Mannen, hier is nu toch ni over nagedacht hé. Op een gegeven moment denk ik zelfs dat het den arbiter is die onderuit gesjot wordt, maar het is Copa.
Het tempo van de match kan gerust gezapig genoemd worden. A l'aise, zouden ze in de Ardennen zeggen en iedereen verschiet zijn eigen nen bult als in den 33ste minuut Dutra den bal binnentrapt. 0 - 1 en niemand had het zien aankomen. Daar gaat onze pronostiek. Van de slag krijgt Defour krampen in zijn kuit en moet hij vervangen worden door Conte. Maar ook die kan de laatste 5 minuten ni echt vaart in de wedstrijd brengen.
Gelukkig staat tijdens den halftime de pousse café op ons te wachten en onder het nuttigen van een Bailey's maken we ons op voor wat hopelijk een betere tweede helft wordt.
En inderdaad, blijkbaar heeft Hasi zijn mannen nog eens streng toegesproken want er komt vaart in den aanval van Anderlecht. Ze zijn misschien iets te hevig, waardoor er nen bal vlak in het kruis van een tegenstander belandt en deze dubbelplooiend tegen de grond gaat. Da was nu ook ni helemaal de bedoeling maar kom, de wil is er. Het wordt helemaal goed als Cyriac op het plein verschijnt. Dat da manneke ni in de basisopstelling staat, is voor iedereen een raadsel. Maar Hasi heeft wel meer kronkels als het over opstellingen en wissels gaat.
De tricolores krijgen het op hun heupen en worden driester en driester. Het spel krijgt meer de allures van een rugbywedstrijd en er valt menig gele kaart aan Lokerse zijde. Die van Scholz had zelfs rood mogen zijn. En er zal nog wel over gepalaverd worden of de trekfout van Vanaken op Cyriac gene penalty had moeten opleveren. Als Patosi in de allerlaatste minuten met veel misbaar tegen de grond gaat om tijd te rekken, ontploft het stadion bijna. Het gefluit en boegeroep is niet uit de lucht en de stewards zetten zich schrap. Maar dan, op het randje van de blessuretijd brengt Cyriac redding. Uit voorzienigheid heeft hij twee verschillende kleuren van schoenen aangedaan om goed te weten met welke voet hij moet trappen en het levert de lang uitgebleven 1 - 1 op. Een zucht van verlichting gaat door de tribune en Constant Vanden Stock kan zich terug goe leggen in zijn graf. De eer is gered.
De mannen van Lokeren treuzelen nog dat het een lieve lust is om de laatste 4 minuten vol te maken, de scheidsrechter begaat de onvergefelijke fout om midden in een actie van paars-wit af te blazen, maar het is voor iedereen goed geweest. Er is geen truikeswissel en zelfs niet echt applaus voor de thuisploeg. Het was weerom een lauw Anderlecht dat we hier aan het werk zagen. Terwijl de spelers afdruipen naar de kleedkamers, begeven wij ons naar onze tafel om bij een laatste glaasje witte wijn nog wat na te praten. Want iedereen weet dat de beste matchen gespeeld worden tussen pot en pint door de toeschouwers.
Het was ne schonen dag. De match was iets minder maar toch een geweldige belevenis. Het weer, het uitmuntende eten en vooral het gezelschap maakten veel goed. En Defour, tsja, die ligt er voor een tijdje uit. Maar zolang we Cyriac en Najar hebben en Hasi er zijn verstand bijhoudt, zal het allemaal nog wel meevallen." Tris
